تهویه ی شماره ۱۷

به هوای دیدنت در قاب پنجره ها پر میکشم..نیستی

تهویه ی شماره ۱۷

به هوای دیدنت در قاب پنجره ها پر میکشم..نیستی

وسط سرباز خونه م، اومدن ملاقاتم و گوشیمو واسم آوردن

دستم گرفتم که فقط بگم باز منتظرتم

تو بدترین روزای عمرم هم منتظرتم

شکست